Интишорот

Ҳамватанони азиз!

Ҳамаи шуморо ба ифтихори Рӯзи забони давлатӣ, яъне забони шоиронаву шевои тоҷикӣ, ки онро султони суханварони Аҷам устод Рӯдакӣ «тараббахши рӯҳу фараҳафзои ҷон» номидааст, самимона табрик мегӯям.

Забони тоҷикӣ мероси бузурги ниёгони некноми мо бо вуҷуди мушкилоту монеаҳои зиёд

Имрӯз-30 сентябр Рӯзи ҷаҳонии Мавлоност.  На танҳо дар қаламрави форсигӯён, балки дар олам аз ин рӯз таҷлил мешавад.
Мавлоно Мавлавии Балхӣ аз ҷумлаи шуаро, сӯфии покманиш, донишманди варзидаи ирфон, солики роҳи Ҳақ ва яке аз пуршигифттраин шахсияти таърихи башар як рӯи таърихро ба худ ихтисос додааст.
Дар “Маноқиб-ул орифин”-и Аҳмади Афлокӣ омада:
Дар ҷамиъи олам се чиз ом буд, чун ба ҳазрати Мавлоно мансуб шуд, хос гашт...

Нурмуҳаммад Амиршоҳӣ (Амиршоев Нурмуҳаммад Қурбонович; тав. 26 сентябри 1958, деҳаи Хоҷаисҳоқи ноҳияи Кӯлоб) — муаррихи тоҷик. Номзади илмҳои таърих (1996). Барандаи Ҷоизаи байналмилалии Бунёди Манучеҳри Фарҳангӣ (2012). Сармуҳаррири Муассисаи давлатии Сарредаксияи илмии Энсиклопедияи миллии Тоҷик (аз соли 2012) аст.

Нурмуҳаммад Амиршоҳӣ 26 сентябри соли 1958 дар деҳаи Хоҷаисҳоқи ноҳияи Кӯлоб

Ваҳдат ва истиқлолият. Ду мафҳуме, ки наметавон аз ҳам ҷудо донист. Агар Ваҳдат набуд, Истиқлол нопойдор буд ва агар истиқлол набуд, Ваҳдат маъно надошт. Иттиҳоди ҳамбастагии миллат гарави пойдории истиқлол аст. Ва шукр, ки тӯли 26 сол миллат бо ҳамин роҳ равон аст. Ва ҳифзи музаффариятҳои ин 26 сол вазифаи муқаддаси ҳар шахси миллатдӯсту меҳанпараст аст.

Донишманди тоҷик Ҳасан Муҳаммадӣ дар 20-умин солгарди Ваҳдати миллӣ китоберо

Ҳамватанони азиз!

Фардо мардуми шарифи Тоҷикистон ҷашни муқаддасу мубораки бистушашумин солгарди истиқлолияти давлатиро бо шукӯҳу тантанаи хосса таҷлил мекунанд.

Ба ин муносибат кулли сокинони кишвар ва ҳамватанони бурунмарзиамонро самимона шодбош гуфта, ба хонадони ҳар яки онҳо саодату хушбахтӣ ва дар роҳи амалисозии

Дар фонди  электронии китобхона бештар донишномаҳо, маълумотномаву луғатҳои хусусияти умумидошта ва соҳавӣ ҷамъоварӣ  шуда,  мавриди  истифода  қарор  мегиранд. Аз ҷумла, «Энциклопедияи советии тоҷик» (Ҷилди1-8), «Энциклопедияи адабиёт ва санъати тоҷик» (Ҷилди1-3), «Энсиклопедияи  Миллии  Тоҷик» (Ҷилди1-4), «Фарҳанги  забони  тоҷикӣ» (Ҷилди1-2), «Фарҳанги  тафсирии  забони  тоҷикӣ» (Ҷилди1-2), «Донишномаи Шашмақом»  ва  китобҳо  доир  ба  масоили  фарҳангшиносӣ,  санъатшиносӣ,

КИТОБХОНАҲОИ ДЕҲОТРО ФАЪОЛИЯТИ ЗАМОНАВӣ МЕБОЯД

Омўзишҳо нишон медиҳад, ки аксари муассисаҳои фарҳангӣ дар ҳолати буҳрони кадриву таҷҳизотӣ ва молиявӣ қарор доранд. Онҳо дар иҷрои вазифаҳои асосии худ, хусусан тарбияи насли наврас ба душворӣ мувоҷеҳ мегарданд. Ин ҳолат на танҳо фаъолияти китобхонаҳо, балки ба ташаккули фазои фарҳангиву маънавии бошандагони деҳот ва тарбияи насли наврас низ таъсири манфӣ

Чунин ном дошт мизи мудавваре, ки субҳи имрӯз дар Пажуҳишгоҳи  илмӣ-тадқиқотии фарҳанг ва иттилооти Вазорати фарҳани Тоҷикистон баргузор шуд. Чорабинӣ дар ҳамкорӣ бо Кумитаи ҷумҳуриявии Иттифоқи касабаи кормандони фарҳанг, иттилоот, варзиш ва сайёҳии Ҷумҳурии Тоҷикистон доир гардид.

Шариф Комилзода, Директори ПИТФИ дар мавзуъи “Истиқлолият ва рушди фарҳанги миллӣ” суханронӣ кард. Вай аз ҷумла гуфт, ки “дар ҳақиқат фарҳанг аз