Интишорот

Дили пок, нияти нек, такя ба фазли ҷаҳонофарин, эътиқод ба хиради мардум, тааммул бар ҳикмату омўзаҳои таърих аз оғози кишвардории Эмомалӣ Раҳмон дар сиришти маънавӣ ва иродати сиё­сии ў мазҳари тамоми корсозиҳо буд, ки бо вуҷуди сахтиву мушкилоти хорошикан дар зиндагӣ ва сарна­вишти миллат, давра ба давра ба сўи эҳёву камолот роҳ мекушод.

Иҷлосияи ХVI Шўрои Олии Ҷумҳурии Тоҷикистон (даъвати ду­воз­даҳум) аз 16 ноябр

Рӯзҳои Анҷумани дуюми байналмилалии “Мероси ҷаҳонии кишварҳои ИДМ: дастрасии наслҳо чун ангеза барои рушд ва муколама” Пажуҳишгоҳи илмӣ-тадқиқотии фарҳанг ва иттилооти назди Вазорати фарҳанги Ҷумҳурии Тоҷикистон ва Институти Мероси Федератсияи Русия аввалин созишномаи ҳамкориро имзо карданд. Ҳамчунин роҳбарони ду ниҳоди илмӣ-таҳқиқотӣ Евгений Бахревский ва Шариф Комилзода бо табодули туҳфаҳои хотиравӣ аз талошҳо ва ниятҳои дар мавриди ҳамкориҳои судманд дар самти ҳифз ва

Ҳамватанони азиз!

Дар таърихи навини мардуми мо қабули Конститутсияи давлати соҳибистиқлоламон яке аз рӯйдодҳои муҳимтарини сарнавиштсоз буда, ин санаи муборак ҳар сол бо рӯҳбаландии хосса таҷлил мегардад.

6 ноябри соли 1994 дар давраи ниҳоят ҳассоси сиёсиву иҷтимоӣ, дар замоне, ки ҳанӯз

Ин сатрҳо рӯзҳои ҷашни 80-солагии устоди шодравон Худои Шарифзода аз ҷониби яке аз шогирдони ишон Абдулғаффори Камол навишта шуда буданд. Дар ин рӯзе, ки ҳамагон бо дидаҳои гирён ин марди донишманд ва инсони комилро ба хок месупоранд, зарур донистем ин меҳрномаро интишор диҳем, то касоне, ки аз профессор Шарифзода шинохти камтар доранд, хубтар бишносанд.

Қофиласолор

29-уми октябри соли равон профессор Худоӣ Шарифзода-донишманди маъруф дар синни 80-солагӣ чашм аз ҷаҳон фурӯ баст.   Устод Худои Шарифзода моҳи июни соли равон 80-солагии худро таҷлил карда буд. Муддати начандон тӯлонӣ бемор буд ва дирӯз мурғи ҷонаш ба малакути осмонҳо парвоз кард.

Муаррифии Худоӣ Шарифзода бо истинод аз маълумотномаи Иттифоқи Нависандагони Тоҷикистон:

Пажуҳишгоҳи илмӣ-тадқиқотии фарҳанг ва иттилооти Вазорати фарҳанги Тоҷикистон бо баргузории  Конфронси байналмилалии илмӣ-амалӣ бо номи “Таҳқиқи фарҳанги миллӣ дар даврони Истиқлол”  дар бораи рушди фарҳанг зарфи бештар аз 25 соли охир ибрози назар кард.

Ин конфронс ба 80-умин солгарди таъсисёбии Пажуҳишгоҳ бахшида шуда буд.  Аммо ҳадафи Конфронс пажуҳиши роҳҳои  ҳалли масоили мубрами фарҳанги миллӣ дар шароити ҷаҳонишавӣ буд.

Дар даврони Шўравӣ эҳё ва инкишофи библиографияи тоҷик ҷараёни дигареро касб менамояд ва он ба ниёзҳои ҳизбию идеоложӣ вобаста карда шуда, тарбияи коммунистии меҳнаткашонро ба душ мегирад.

Зиёдшавии чопхона ва нашриётҳои миллӣ дар ҳудуди Тоҷикистон, интишори рўзномаву маҷаллаҳо, китобу ҷузваҳо ва талаботи рўзафзуни ҷомеа ба он ба рушди библиографияи тоҷик заминаи хубе муҳайё месозад. Ҳамзамон инкишофи матбуоти тоҷик ва бо теъдоди

Кадоме  аз  фаслҳо  оиди  нобудшавии  ҳашароти  зараррасон мувофиқтаранд? Ҷавоб: албатта, тирамоҳ. Фаровонии ҳосили сол ва некуии он ба чӣ нишонае  маълум шавад? Ҷавоб: аз чигунагии омадани баҳор. Бинобар  ҳамин,  аз  мазмуни  ривояти  болоӣ  чунин

Вақте  ки  мазмуну  моҳияти  ин  ду  ҷашни  бузурги халқамонро  бо  тамоми  паҳлуҳояш  қиёсан  мулоҳиза мекунем,  хоҳу  нохоҳ  чунин  саволе  пайдо  мешавад:  кадоме аз