«Шуълаи инқилоб» аввалин нашрияи тоҷикии баъдиинқилобӣ буд, ки бо сардабирии Саидризо Ализода аз 10-уми апрели соли 1919 то соли 1921 дар як ҳафта як маротиба дар ҳаҷми 8 саҳифа, бо теъдоди қариб 4 ҳазор нусха чоп мешуд.
Дар шумораи якуми нашрия мақсаду мароми он чунин баён гаштааст: «Мо сухан мегўем барои беҳбудӣ ва хайрияти ҳоли ситамкашон. Мо ҳарф мезанем ва ҷиҳати ба даст омадани ҳуқуқи поймолшудаи мазлумон. Барои расидан ба мақсади муқаддаси худ мо қалами худро тир карда, бо душманон ва мухолифин то охирин нафасамон

«Авасто», дар миқёси Ҷумҳурии Тоҷикистон нахустин нашриёти хусусист, ки моҳи июли соли 1992 дар шаҳри Истаравшани вилояти Суғд аз ҷониби шаҳрванд Ориёфар Толиб Сангинзода таъсис гардидааст. Мақоми марказии он аз соли 1994 (баъди дар Ва­­зо­ра­ти фарҳанги Ҷум­ҳу­рии Тоҷикистон ба қайди давлатӣ гирифта шудани оин­но­маи А.) дар шаҳри Душанбе ҷойгир аст.
     «Авасто» баъди ба истиқлоли давлатӣ расидани Ҷумҳу­рии То­ҷи­кистон вазифаи пуриқ­ти­дортарин нашриёти Иттиҳоди Шўравӣ «Политиздат»-ро иҷро мекунад ва дар

Тавре аз номаш пайдост, ин осорхонаи Қаҳрамони Тоҷикистон, академик Бобоҷон Ғафуров аст ва пурра ба ҳаёт ва фаъолияти ӯ бахшида шудааст.
Осорхона дар асоси стандартҳои байналмиллалӣ бунёд гардида соли 1998 дар арафаи 90 солагии бузургдошти аллома Бобоҷон Ғафуров ифтитоҳ ёфтааст.
Мақари ҷойгиршавии он шаҳри Ғафуров, воқеъ дар вилояти Суғд аст.
Аввалин лоиҳаи бунёди он ба замони Иттиҳоди Шӯравӣ рост меояд. Соли 1986 Кумитаи марказии Ҳизби коммунисти вилояти Ленинобод тасмим гирифт, ки осорхонаи академик

     Истиқлолият ва китобдорӣ. Метавон муҳтавои ин китобро дар ҳамин як ҷумла ифода кард. Яъне, китобдориву китобшиносии тоҷик дар замони истиқлолият. Муалифон ин дастурро мутобиқ ба «Барномаи  рушди фаъолияти китобдорӣ дар Ҷумҳурии Тоҷикистон барои солҳои 2006-2015» навиштаанд. Ва ҳадаф он аст, ки хонанда бо мавзуъ ошно бошад, то донад, ки дар замони истиқлолият қатори дигар илмҳо китобшиносиву китобдорӣ дар кишвар то куҷо рушд кардааст.
     Муаллифон бар ин назаранд, ки “Бо вуҷуди ҳама мушкилоти солҳои аввали

Ин чӣ китобест ва чаро бояд аз он истифода кард?  Посухи ин суол дар чанд ҷумлаи муқаддимаи он омада. Аз ҷумла муаллифон Сафар Сулаймонӣ ва Ҷелмат Шерматов менависанд: “Хусусият  ва  вижагиҳои  муносибатҳои  бозорӣ, мутахассисон ва дастандаркорони мудириятро бори  дигар  водор  месозад, ки  ба масъалаи мудирият таваҷҷўҳи бештаре дошта бошанд.
     Масъалаҳои менеҷмент  дар  соҳаи  аз ҳама  мушкил – фаъолияти  китобдорию иттилоърасонӣ  чӣ  гуна  ҳаллу  фасл  мешавад, яке аз дигар

Ғаффор Рустамович ВАЛАМАТЗОДА 9-уми майи соли 1916 дар Хуҷанд ба дунё омадааст. Маъруфтарин устоди рақс аст ва балетмейстери тоҷик, Артисти халқии СССР (1976), дорандаи Мукофоти давлатии СССР (1949) ва Мукофоти давлатии РСС Тоҷикистон ба номи Рӯдакӣ (1975).

Хатмкардаи Омӯзишгоҳи мусиқии Ленинобод (1932), Омӯзишгоҳи хореографии назди Театри калон (Болшой театр)-и  шаҳри Маскав (1946) ва шӯъбаи балетмейстерии

Аввалин нашрияи сирф тоҷикӣ, ки 11 марти соли 1912 (4 рабеъ-ус-сонии 1300) дар ҳаҷми чор саҳифа аз чоп баромад
Муассиси он ҷавонбухориён ва ташаббускорони аслӣ аз онҳо роҳбарони ҳамонвақтаи  ҷунбиши ҷавонбухорӣ-Мирзо Муҳиддин ва Мирзо Сироҷ буданд. Мирзо Муҳиддин аз тоҷирони сарватманди қароқўлфурўши Бухоро ва Мирзо Сироҷ аз табибони шинохташудаи Бухоро маҳсуб мешуданд.
«Бухорои шариф» дар Когон, тақрибан 15 километр дуртар аз Бухорои кўҳан бо

Таҳсилкардаи факултаи филологияи тоҷики Донишгоҳи давлатии Тоҷикистон аст. Вале майлу рағбати беандоза ба синамо роҳи ӯро баъди анҷоми таҳсил ба самти кино тағйир дод. Бо талошҳои аввалинаш дар офариниши саҳнаҳои хотирмон дар маҷаллаи синамоии “Калтак” роҳашро ба сӯйи синамо бозтар кард.
Сафар Ҳақдодов - сенариянавис, актёр, муҳаррир, продюсери тоҷик ва ҳамзамон раиси Иттифоқи синамогарони Тоҷикистон аст.
Вай  5-уми августи соли 1961 дар ноҳияи Восеи вилояти Хатлон дида ба олам