Дар таърихи миллати куҳанбунёди тоҷик илму дониш мавқеи хосса дорад. Бузургони илму адаби тоҷик ба монанди Абӯалӣ ибни Сино, Муҳаммади Хоразмӣ, Абӯнасри Форобӣ, Абӯрайҳони Берунӣ, Имом Абӯҳанифа, Насириддини Тӯсӣ, Носири Хусрав, Умари Хайём ва дигарон дар рушду такомули илми на танҳо тоҷикон, балки ҷаҳонӣ хидматҳои арзанда кардаанд.

«Коррупсия дар ҷаҳони муосир дар роҳи рушди иқтисодию иҷтимоии кишварҳо ва риояи ҳифзи ҳуқуқу озодиҳои инсон ва шаҳрванд аз ҷумлаи монеаҳои ҷиддӣ маҳсуб меёбад» - таъкид гардидааст дар Стратегияи давлатии муқовимат ба коррупсия дар Ҷумҳурии Тоҷикистон барои давраи то соли 2030, ки бо фармони Президенти Ҷумҳурии Тоҷикистон муҳтарам Эмомалӣ Раҳмон аз 3 августи соли 2021 тасдиқ гардидааст.

Ростӣ, баъзе аз мардуми мо ончунон ба таассубу  хурофот ва урфу одатҳои беҳуда пойбанд шудаанд, ки онҳо аслан ба дини мубини ислом иртиботе надоранд. Бӯсидани хоки мазореву тавоф кардани он ва ё дар назди қабр ё мазоре қурбонӣ кардан чӣ маъно дорад?  Пеш аз ҳама, мо бояд бидонем, ки таассуб чист ва хурофот аз куҷо сарчашма мегирад?

Мулоқоти Пешвои миллат муҳтарам Эмомалӣ Раҳмон бо фаъолон, намояндагони ҷомеа ва ходимони дин фарогири масоили басо муҳим, бахусус, таҳкими ваҳдати миллӣ, истиқлолият, давлатдорӣ, тарбияи ватандӯстӣ, ҳифзи марзу бум, талқини ҳушёриву зиракӣ дар замони ҷаҳонишавӣ, пешгирӣ аз шомилшавӣ ба гурӯҳҳои тундрави ифротӣ, хатари ҷаҳлу хурофот ва ифротгароии динӣ...

Таҳти чунин унвон рӯзи 19-уми марти соли ҷорӣ дар Пажӯҳишгоҳи илмӣ-тадқиқотии фарҳанг ва иттилооти Вазорати фарҳанги Ҷумҳурии Тоҷикистон бахшида ба ҷашни Наврӯзи байналмилалӣ конференсияи илмӣ-назариявӣ баргузор гардид...

Боиси ифтихору хушнудист, ки бо таваҷҷуҳи пайвастаи Асосгузори  сулҳу ваҳдати миллӣ - Пешвои миллат, Президенти Ҷумҳурии Тоҷикистон муҳтарам  Эмомалӣ Раҳмон дар ҷодаи  рушди  фарҳанг  ва  эҳёи   суннатҳои  миллӣ  гомҳои  устувор  бардошта  шуда,  дар  шароити имрӯза самараҳои онро мушоҳида  кардан  мумкин  аст. Имрӯз дар саросари кишвари азизамон  масоили  омӯзиш ва таълими Шашмақом тавассути  мактаби “устод- шогирд”, бо назардошти омӯзиши асосҳои мусиқии мақомҳо-низомҳои...

Таҳти чунин унвон рӯзи 7-уми марти соли ҷорӣ дар Пажӯҳишгоҳи илмӣ – тадқиқотии фарҳанг ва иттилооти Вазорати фарҳанги Ҷумҳурии Тоҷикистон мизи мудаввар бахшида ба Рӯзи Модар доир гардид. Ҳамоишро директори ПИТФИ, н.и.ф. Аминов Абдуфаттоҳ Ҳакимович бо сухани ифтитоҳӣ ҳусни оғоз бахшида, оид ба мақоми зан дар ҷомеа ва нақши боризи бонувони тоҷик дар замони соҳибистиқлолӣ андешаҳояшро иброз намуд...

Фарҳанг, ки худ ҷавҳари ҳастии миллат аст, аслан дар ниҳоди зан нуҳуфта гашта, онро бо тавлид ва то даврони камолот дар тинати шахс тақвияту пурҷило месозад. Агар ба мафҳуми фарҳанг бандҳои  3, 4, 5 ва 6  - и  Фарҳанги тафсирии забони тоҷикӣ назар афканем,  мақсади аслии зайлро дар меёбем, ки чунин дарҷ гардидааст: