Интишорот

Замоне, ки фарзонафарзанди миллат Эмомалӣ Раҳмон пайғоми сулҳу оштиро ба Душанбе меоварданд, Лоиқи бузургвор ҳолат ва шодии беинтиҳои мардуми кишварро бо камоли ифтихор ва шодмонӣ тараннум кард:

Дар таърихи Тоҷикистони соҳибистиқлол Ваҳдати миллӣ аҳамияти махсус дорад. Солҳои 90-уми асри гузашта кишвар шоҳиди як муноқишаи шадиди шаҳрвандӣ шуд, ки садҳо ҳазор нафарро гуреза кард ва ҳазорон қурбонӣ ба бор овард. Дар чунин вазъият, ба даст овардани сулҳу ваҳдати миллӣ ба як амри тақдирсоз табдил ёфт...

Воқеан ҳам ба даст овардани сулҳу осоиштагӣ ва ваҳдати сартосарӣ барои ҳар як давлат падидаи нек маҳсуб шуда, дар назди ҳар фарди соҳибватану хештаншинос, масъулияти ҳифзи ин неъматро мегузорад. Аслан барои ҳар як давлат, иттиҳоду сарҷамъӣ чун пояи устувори нигоҳдорандаи ҳастии миллат хидмат намуда, мавҷудияти он равшание ба сӯйи фардои дурахшон мебошад...

Тарбияи зебоипарастӣ-эҷодии ҷавонон яке аз вазифаҳои муҳими муассисаҳои фарҳангӣ ба шумор рафта, аз мутахассисони ин соҳа масъулияти дучандро тақозо дорад. Тарбияи зебоипарастӣ-эҷодии ҷавонон мураккабу серҷабҳа буда, марҳалаҳои гуногунро дар бар мегирад...

Санбӯса як навъи хӯроки лазизи нонӣ ба шумор меравад, ки дар дарунаш гӯшту пиёз, зироворӣ меандозанд. Санбӯсаро дар танӯр, чакдон ё тафдон мепазанд ва он навъу намудҳои гуногун дорад. Онро, асосан, бо гӯшту чарбу ё дунба ва пиёз мепазанд, аммо санбӯсаҳои кадугин, алафӣ, бо караму картошка ва дигар маҳсулоти истеъмолӣ низ маълум аст...

Ҷумҳурии Тоҷикистон дорои мавзеъҳои зиёди таърихию фарҳангӣ буда, дар ҳама гӯшаву канори он метавон чунин ҷойҳоро вохӯрду аз онҳо баҳравар шуд. Мавзеъҳои таърихиву фарҳангии мо, на танҳо диққати ҳамватанон, балки таваҷҷуҳи ҷаҳониёнро ба худ ҷалб намуда, боиси ташрифи онҳо ба ин сарзамин мегардад...

Дар моҳи июни соли равон гурӯҳи кории ходимони илмии Пажӯҳишгоҳи илмӣ-тадқиқотии фарҳанг ва иттилоот ба шаҳри Роғун экспедитсияи мардумшиносиро доир намуда, ёдгориҳои фарҳангию таърихӣ, табиӣ, мавзеъҳои муқаддас, замони пайдоиш ва мавҷудияти онҳоро ба қадри имкон таҳқиқ намуданд...

Сафари хидматии мо ба ноҳияи Данғара ҷиҳати ҷамъоварии маълумот ба китоби “Маълумотномаи ёдгориҳои таърихӣ-фарҳангии ба рӯйхати пешакии мероси умумиҷаҳонӣ пешниҳодшуда” ниҳоят рангин ва басо хотирмон буд. Парвандаи номинатсионии «Хутали қадим» бо фарогирии 11 (ёздаҳ) ёдгории таърихию фарҳангии ҳудуди вилояти Хатлон ба феҳристи муқаддамотии ЮНЕСКО ворид карда шуд...