Нависандаи машҳури олмонӣ Герман Гессе навиштааст: “Ҳар касе, ки дар зиндагӣ роҳи махсуси худро пеш гирад, қаҳрамон аст”. Ин гуфтаҳоро ҳамбаста ба зиндагӣ ва фаъолияти пурсамари устоди донишманд, ростқавлу поквиҷдон ва қавиирода, яке аз фолклоршиносони барҷаста Дилшод Раҳимӣ метавон ёдовар шуд. Имрӯз ин марди дарёдилу оромтабиат ва нексиришт зодрӯз доранд.

Ҳамасола дар муассисаҳои илмиву таълимии ҷумҳурӣ бахшида ба зодрӯзи сардафтари адабиёти муосири тоҷик Садриддин Айнӣ ҳар ҳафтаи сеюми моҳи апрел ҳамчун ҳафтаи илм дар шакли конференсияи илмӣ – назариявӣ, ҷумҳуриявӣ ва ҳатто фаротар аз он қайд карда мешавад.

Дар тӯли қарнҳо афроди заковатманде ба арсаи вуҷуд қадам ниҳоданд, ки хирад ва гуфтору кирдори хешро ба тарбия ва насиҳати хосу ом бахшида, панду ҳикматҳои онон чун калимаи шаҳодат дар ҳама давру замон вирди забони ҳамагон аст. Парҳезгорӣ аз неруи бадӣ ва зиштӣ, тарғибу ситоиши фазилатҳои ахлоқи хуҷаста ва писандида ҳамеша дар мадди аввал меистад.

Дар васфи табиат, бахусус, арӯси фаслҳо -  баҳор адибони салаф ва муосир ашъори зиёде бахшидаанд. Ва табиист, ки ҳар адиб аз мушоҳидаву эҳсос ва мувофиқи завқу шавқу салиқа, истеъдоду қобилияти фаҳмиши худ қалам ба сафҳаи дафтар кашида. Масалан, дар тасвири табиат...

Мардуми Куриё мисли мардуми тоҷик бо фарҳанги куҳан ва тамаддунофари хеш аз қадим маъмулу машҳур мебошанд ва санъати иҷроӣ ҷузъи муҳимтарини ин фарҳанг маҳсуб меёбад. Агар гӯем, Куриёро наметавон бидуни санъаташ тасаввур кард, ғалат намекунем. Зеро суруд ва мусиқии Куриё натанҳо...

Дар Пажуҳишгоҳи илмӣ-тадқиқотии фарҳанг ва иттилооти Вазорати фарҳанги Ҷумҳурии Тоҷикистон ҳамасола иду ҷашнвораҳо дар сатҳи баланд доир карда мешаванд. Азҷумла санаи 17-уми марти соли 2023 дар муассисаи мазкур бо ибтикори шуъбаи воситаҳои ахбори омма ва табъу нашр мизи мудаввар дар мавзуи «Масълаи об ва ҳифзи пиряхҳо дар матбуоти даврии тоҷик» баргузор гардид...

Бо мақсади  омӯзиш ва баррасии барнома, нақша, рафти таълиму тарбия, дастурҳои  методӣ  ва китобҳои дарсии замони истиқлол дар муассисаҳои санъати бачагонаи ҷумҳурӣ ҳайати ходимони илмии шуъбаи илмӣ-методии Пажӯҳишгоҳи илмӣ-тадқиқотии фарҳанг ва иттилоот ба ноҳияи Муъминободи Вилояти Хатлон сафари хидматӣ анҷом додем...

Эҳтиром ба об ҳамчун як унсури табиат ва муқаддас донистани он аз қадимулайём сарчашма мегирад. Зеро вай асоси зиндагии тамоми мавҷудоти рӯи замин мебошад. Гузаштагони мо хусусан оби чашма, дарё ва кӯлҳоро муқаддас медонистанд. Дар қиссаву ривоятҳои зиёде нақл карда мешавад, ки гӯё оби чашмаҳои муайян чашми нобиноро бино мекунад, мӯйсафедонро ба ҷавонӣ бармегардонад, ба занҳои бефарзанд фарзанд ато мекунад, хулоса дардҳои мухталифро даво мебахшад. Имрӯз низ чунин эътиқодҳо ба назар мерасанд...