Дар ҳар вилояту шаҳру деҳот барои адо намудани намоз ба мардуми мусалмон ҷои махсус аз ҷониби шахсони мутасадӣ сохта мешавад, ки ин ҷойро масҷид ном мебаранд. Масҷидро ҷойи муқаддас шуморида, танҳо барои ибодат ва ёд кардан аз Худованд истифода мебаранд. Инчунин номи масҷид ба яке аз шахсиятҳои беҳтарини маҳал ё бунёдгузори он гузошта мешавад...

Ёдгориҳои таърихӣ-фарҳангӣ натанҳо осорҳои сангиву чӯбӣ ё худ харобиҳои қадимӣ мебошанд, балки шоҳидони хомӯши замон ва саҳифаҳои зиндаи таъриханд. Айни замон ёдгориҳои куҳан дастовардҳои наслҳои гузашта буда, пули ноаён байни гузашта, ҳозира ва ояндаро барқарор мекунанд. Ин ба мо имкон медиҳад, ки решаҳои худро дарк кунем ва аз таҷрибаи аҷдодон сабақ гирем...

Шахсиятҳои маъруф натанҳо дар зиндагӣ, балки баъди марг ҳам нуфузу этибори худро аз даст намедиҳанд ва дар байни мардум то ҷое қиссаву достон мегарданд. Ҳатто оромгоҳҳои чунин шахсон макони  ҳифзкунандаи қиматҳои фарҳангианд. Бештар пас аз марги дар байни халқ он нафароне мавқеъ меёбанд, ки  бо дониш, малака, парҳезкорӣ, диндорӣ, нафърасонӣ ба мардум шинохта шуда буданд. чунин ашхос эҳтироми худро баъди фано шудан ҳам аз даст надода...

Тоҷикистон сарзамини кӯҳсор буда, аз сарватҳои табиӣ бой мебошад. Яке аз сарватҳои табиӣ ин чашмаҳои софу мусафо аст, ки дар тамоми гушаву канори кишвари биҳишосоямон вомехӯранд. Чашмаҳои кишварамон ганҷинаи табиӣ ва рамзи зебоиянд, ки бо мавҷудияти худ ва ҷиҳати тозагии экологӣ дар ҷаҳон машҳуру бебадаланд...

Театр ҳақиқати воқеиро ба воситаи образҳои бадеӣ таҷассум мекунад ва ифодагари набзи зиндагӣ ва рӯҳияи мардум буда, бо ҳаёти рӯзмарраи одамон зич алоқаманд аст. Театр вижагиҳои хосси худро дорад, ки онро аз навъҳои дигари санъат фарқ мекунонад...

Парчами давлатии Ҷумҳурии Тоҷикистон намоди давлату давлатдорӣ, иттиҳоду ваҳдати миллати тоҷик, ифтихор аз Ватану ватандорӣ ва муқаддасоти миллии мост, ки дар худ ормонҳои дирӯзу имрӯз ва фардои дурахшони миллати соҳибтамаддуну шарафманди тоҷикро ифода менамояд. Дар баробари он, Парчами миллӣ ифодагари шаъну шараф,..

Ноҳияи Ванҷ яке аз ноҳияҳои зебоманзари  кишварамон мебошад, ки бо табиати нотакрори худ шуҳратманд аст.  Дар ин ноҳия бештар ҳунарҳои мардумӣ рушд карда, аҳолии он дар баробари кишту кору боғдорӣ ва чорводорӣ инчунин ба ҳунарҳои аждодии худ таваҷуҳи хоса доранд. Яке аз ин ҳунарҳои қадимаи аждодӣ табақтарошӣ мебошад. Бояд қайд кард, ки ҳунари табақтарошӣ  аз ҳунарҳои маъмултарини сунатии  миёни мардуми тоҷик маҳсуб ёфта,..

Мазорҳо ва  зиёратгоҳҳо аз шумули ҷойҳои муқаддасеанд, ки дар тамоми гӯшаву канори олам қавмҳову халқиятҳои гуногун мувофиқи урфу одат, маданияту фарҳанг ва дину оини худ ба онҳо эҳтиром гузошта, ба ҳар василае ихлосмандии худро нишон медиҳанд...