Интишорот

Дар бораи тадбирҳои тақвият бахшидани сатҳи ҳифзи иҷтимоии аҳолӣ
ва зиёд намудани маоши амалкунандаи вазифавии хизматчиёни
давлатӣ, кормандони муассисаю ташкилотҳои буҷетӣ, андозаи нафақа
ва стипендия

Бо мақсади баланд бардоштани сатҳи некуаҳволӣ ва таъмини ҳифзи иҷтимоии аҳолӣ, мутобиқи моддаҳои 147 ва 149 Кодекси меҳнати Ҷумҳурии Тоҷикистон,

(Андешаҳо дар ҳошияи суханронии Пешвои миллат зери унвони «Фарҳанг ҳастии миллат аст»)

Мақола дар заминаи суханронии Асосгузори сулҳу ваҳдати миллӣ –  Пешвои миллат, Президенти Ҷумҳурии Тоҷикистон, муҳтарам Эмомалӣ Раҳмон бо зиёиён таълиф гардидааст. Бистуми марти соли 2001 суханронии Ҷаноби Олӣ зери унвони “Фарҳанг ҳастии миллат аст” ба аҳли зиёи кишвар ироа гардид, ки дар таърихи фарҳангии

Мусиқии аҳди сосониён дар шахсияти Борбад  барин устоди бузурги созу овоз яке аз саҳифаҳои дурахшони тамаддуни мардумони эронинасл аст. Баъзе муҳаққиқон муътақиди онанд, ки гўё сарчашмаи афкори илмии мусиқии шарқӣ, аз ҷумла форсиён аз юнони қадим аст. Маҳз бо сайъ, кўшиш ва санъати баланди иҷрокунандагии Борбад  дар мусиқии форсиён таҳаввулоти нотакрори ҳунарӣ ба миён омад ва беҳуда нест, ки дар таърих ин давра «асри тиллоии мусиқӣ»-и форсиён в умуман Шарқ сабт шудааст.

Салом, амну амонӣ, сулҳ, оштӣ, таҳният, осудахотирӣ ва дуруд ба якдигар фиристодани одамон. Салом калимаи арабӣ буда, як навъ дуо аст, ки одамон барои ҳамдигар мегўянд: дуруд расониданд ба якдигар, яъне саломату бегазанду тандурусту хайр, офият гуфтан аст. Салом яке аз муҳимтарин ва маъмултарин одоби муоширати тоҷикон аст. Ду нафар ё гурўҳи  одамон, ки бо ҳамдигар рўбарў мешаванд, пеш аз ҳама бо калимаи “салом” бо ҳам дигар муроҷиат менамоянд. Касе, ки “Асалому алайкум”яъне сулҳу амонӣ бар шумо

«Дар бораи масъалаҳои мубрам ва ибтикороти сиёсати хориҷии Ҷумуҳурии Тоҷикистон» - таҳти чунин унвон дар нашриёти «Контраст» - и пойтахт китоби Асосгузори сулҳу ваҳдати миллӣ – Пешвои миллат, Президенти Ҷумҳурии Тоҷикистон муҳтарам Эмомалӣ Раҳмон аз чоп баромад.

Мураттиб ва муаллифи пешгуфтори китоб мушовири калони бахши Ёрдамчии Президенти Ҷумҳурии Тоҷикистон оид ба масъалаҳои робитаҳои хориҷӣ,

Фарзанди баруманди халқи тоҷик Бобоҷон Ғафуров дар радифи маъруфтарин донишмандони ҷаҳонӣ мақоми шоиста дошта, дар таърихи илм ва тамаддуни башарӣ аз худ мероси гаронбаҳо боқӣ гузоштааст. Тӯли фаъолияти бисёрсолаю пурсамари илмию таҳқиқотиаш беш аз 400 китобу рисола ва мақолаҳои пурарзиш таълиф намудааст, ки чанде аз онҳо дар Олмону Фаронса, Русия, Лаҳистон, Юнону Ҷопон, Эрону Афғонистон, Ҳиндустону Покистон, Чин ва дигар мамолики ҷаҳон тарҷума ва ба табъ расида, мавриди омӯзишу истифода қарор

Нашриёти “Шарқи Озод”  очерки илмӣ-оммавии академик Абдуҷаббор Раҳмонзодаро бо номи “Равобити адабию фарҳангии халқҳои тоҷик ва ўзбек»

бо теъдоди ҳазор нусха ба нашр расонид.

Дар оғоз академик А. Раҳмонзода  ба он таъкид кардааст, ки «фарзандони бонангу номус ва соҳибмаърифати ин ду халқ тайи қарнҳо кўшиш кардаанд, ки дар зеҳну

Зиндагинома,  фаъолияти сиёсӣ ва санъати  давлатдории Нусратулло Махсум ниҳоят рангину  гуногунмазмун буд. Ў  яке аз нахустин поягузорони давлати миллии тоҷикон дар солҳои  20-уми қарни ХХ маҳсуб меёбад. Ин  марди  бузург аз раиси Кумитаи  инқилобии ноҳияи Ғарм, то раиси Иҷроияи Марказии Ҷумҳурии Шўравии Сотсиалистии Тоҷикистон фаъолият намудааст.

Ходими барчастаи давлатӣ, сарсупурдаи миллат Нусратулло Махсум  1 июли соли 1881