Омӯзиш

Чунин ном дошт ҳамоише, ки рӯзи  22-уми ноябри соли равон дар Пажӯҳишгоҳи илмӣ-тадқиқотии фарҳанг ва иттилооти Вазорати фарҳанги Ҷумҳурии Тоҷикистон баргузор шуд. Чуноне аз ном аш пайдост, ин маҳфил ба Рӯзи парчами миллӣ, ки ҳар сол чун анъана 24-уми ноябр таҷлил мешавад, бахшида шуда буд.
Директори Пажӯҳишгоҳи илмӣ-тадқиқотии фарҳанг ва иттилооти Вазорати фарҳанги Ҷумҳурии Тоҷикистон, номзади илмҳои педагогӣ, дотсент Шариф Комилзода дар суханони муқаддамотии иброз дошт, ки  парчам аз замонҳои

Асрори олами сағиру кабир, сирри вақту фазо ва ҳодисаҳои дар он ҷараёнгиранда — аз нумўи гул то чаҳ-чаҳи булбул, аз ҳаракати сайёра то таркиши ситора ба назари аввал чунин менамояд, ки ҳамаи ин чизҳо содаанд ва ҳоҷат ба фикркунӣ ҳам нест. Вале дар асл ин тавр нест. Агар амиқтар нигарем, саросар муаммост ва то ин вақт барои инсоният фисади каме аз ин муаммоҳо ҷавоби худро ёфтааст. Ҳамин аст, ки ҳадаф ва мазмуни идрок — фаҳмидани равандҳои ниҳоӣ ва асроромези табиат ва ҷойгоҳи мо дар Коинот аст, ки дар ҳар замону макон инсони солимақлро ба ҳаяҷон меорад ва боз ақли солимро

Имрӯз дар Пажӯҳишгоҳи илмӣ- тадқиқотии фарҳанг ва иттилооти Вазорати фарҳанги Ҷумҳурии Тоҷикистон бахшида ба 25-солагии Истиқлолияти давлатӣ конфронси илмиву амалӣ дар мавзӯи «Таҳкими равобити фарҳангии Тоҷикистону Русия дар даврони истиқлол» баргузор гардид.
Бо сухани ифтитоҳӣ Гулбаҳор Сайидова, Сардори Раёсати илм ва муассисаҳои таълимии Вазорати фарҳанг баромад намуд.
Шариф Комилзода, Директори Пажуҳишгоҳи фарҳанг ва иттилоот дар мавзуъи «Рушди

Тарбияи мусиқӣ дар мактаб набояд ба як соати дарси мусиқӣ дар як ҳафта маҳдуд карда шавад. Барои пурра кардани он корҳои беруназсинфиро ба нақша гирифтан лозим аст. Иштирок кардани хонандагон дар кружокҳои гуногуни санъати мусиқӣ барои аз наздик шинос шудани онҳо ба санъати иҷрокунӣ ёрии калон мерасонад. Муаллим машғулиятҳои мусиқиро бо хонандагони лаёқатманд сар карда, онҳоро дар рўҳияи мусиқидўстдорӣ ва зебоипарастӣ тарбия карда, шароити мустақилонаи эҷодиро нисбат ба мусиқӣ ва суруду рақс барои хонандагон фароҳам меоварад.

Яке аз омилҳои асосӣ ва муҳимми ҷозибаноки осори Саъдӣ дар тарзу усули муоширати байни симоҳои офаридаи ўст. Шайх Саъдӣ ба ин аркони гуфтор санъату маҳорати  баланди суханофаринишро ба харҷ додааст. Мусоҳибаи симоҳои ҳикояҳои Саъдӣ дар мавриду ҳолатҳои мухталифи равонӣ ба вуқуъ мепайвандад. Мутафаккир бештар усули муколамаро истифода бурда, дар аксар маврид худ ҳамчун (сомеъ) шунаванда, шоҳид ё мусоҳиб амал мекунад.
Ҳамчунин образҳои офаридаи мутафаккир ба ҷуз одамӣ, ҳайвоноту наботот низ ҳастанд

Пажуҳишгоҳи Фарҳанг ва иттилооти назди Вазорати фарҳанги Ҷумҳурии Тоҷикистон беш аз 100 матни китоби электрониро дар бойгонии худ дорад, ки хонандагон метавонанд барои ошноӣ бо онҳо ба Пажуҳишгоҳ ташриф биёранд. Аз ҷумлаи ин китобҳои нодир “Донишнноми Шашмақом”, ки соли 2009 интишор ёфтааст, ҳафт ҷилд “Энсиклопедияи советии тоҷик”, ки солҳои 1978 – 1988 чоп шудаанд, се ҷилди “Энсиклопедияи адабиёт ва санъати тоҷик”, ки солҳои 1988-2004 аз чоп баромадаанд ва ғайра мебошанд. Ҳамчунин хонандагон метавонанд бо фарҳангномаҳои зиёд, китобҳои илмӣ оид ба